Residence permit & strand

28-04-2015
Vanmorgen kon ik mijn fiets ophalen. Dat wordt toeren! Maar niet voordat ik langs het gemeentehuis geweest ben om mijn CPR, soort van burgerservicenummer, op te vragen. Van de fietsenwinkel naar het gemeentehuis was niet ver, en ik snap nu wel waarom zoveel Denen een fiets ophebben. Het hele stuk reed ik naar beneden en dat gaat hard! Gelukkig was mijn fiets hierop voorbereid en kon ik goed remmen en met mijn 7 versnellingen de fiets goed aanpassen. Ik had het gemeentehuis zo gevonden. Wat mij heel erg meeviel, aangezien ik nog geen kaart kon vinden van Aarhus en mijn internet buiten gebruik is (ik weet nu dat er geen aparte kaart van Aarhus bestaat…). Bij het gemeentehuis aangekomen mocht ik een nummertje trekken en alvast een formulier invullen. Wat een drukte. Je hoort allerlei talen om je heen, het was net een film. Toen ik aan de beurt was vroeg ze om mijn ‘residence permit’. Dus ik haar uitleggen dat ik uit Nederland kom en toch gewoon mag wonen en werken in Denemarken? Niet dus. Vanuit de EU mag je drie maanden in een ander EU land verblijven zonder verdere vergunningen en rompslomp. Oeps. Daar had ik mij misschien iets beter in kunnen verdiepen van te voren. Nou ja, dan maar eerst gaan voor een residence permit. Ze drukte me een briefje in de handen met het adres, de openingstijden, telefoonnummer en het juiste busnummer+halte. Het adres leek nogal uit de koers dus ik vroeg haar of ik een afspraak moest maken en of ik nog iets moest meenemen. ‘i Don’t know, you have to call this number’. Okeeeeeuuuuuuuj. Dus ik daar te plekke maar het nummer gebeld. Krijg ik één of ander Deens menu aan de lijn, geen idee wat die kerel zei. Dat is dus iets wat ik niet snap. Ik heb nog geen Deen ontmoet die beslist geen Engels kan, bel je naar een nummer om je ‘residence permit’ te regelen omdat je een buitenlander bent, praten ze Deens. En niet een zin, nee het (wat ik denk keuze menu) had verscheidene opties en ik kon er niets van verstaan (volgende keer gewoon maar 1 of 0 drukken of van te voren een cursus Deens volgen). En toen hoorde ik een cijfer (ik meende te vermoeden iets in de 20) en toen kwam er een muziekje. Dus ik ben bang dat dat een dikke wachtrij was. Ik weer naar de balie toe met de vraag of ze mij verder konden helpen. ‘You should go there and tell them you do not speak Danish’. Very helpful this answer… Ik wou liever niet voor niets heen gaan. Gelukkig hadden ze wel een website en computers beschikbaar. Daar maar het één en ander uitzoeken. Al werd ik daar ook niet véél wijzer van. Want je moet aangeven of je werknemer bent of student. Eh… Ik heb ze gevraagd wat ik ben als ik een ‘traineeship’ doe, maar helaas konden ze mij niet verder helpen. Toen heb ik besloten om in het gemeentehuis voor de zekerheid een kopie van mijn paspoort te maken en daarna maar de bus te pakken naar een dorp in de buurt om mijn ‘residence permit’ te regelen. Ik ben hier ten slotte voor het avontuur. En ach, zo kom je nog eens ergens. Ze hebben hier in de bus geen bord met bushaltes erop. Dus ik vroeg de bus chauffeur of hij wist waar ik moest uitstappen. Hij zei dat hij het zal aangeven als ik eruit zou moeten. Erg aardig van hem. Naar een paar haltes stapte een halve schoolklas in met de juffen. Druk. Druk. Druk. Maar wel gezellig. De kinderen zongen liedjes, altijd leuk. Alleen, zij het wel, dat door dit ‘lawaai’ ik dus blijkbaar de buschauffeur niet gehoord heb… Ik lette wel op de buschauffeur en ik zag dat hij praatte en een beetje zoekend rond keek. Ik meende iets te horen over een ‘tax office’ maar dacht dat de rest wat hij zei in het Deens was. Bij de volgende halte liep hij toch maar even de bus door en riep geïrriteerd naar mij dat bij de vorige halte het ‘tax office’ was. Oeps, dat was dus blijkbaar het gebouw waar ik moest zijn. Ik wist niet dat dat gebouw zo heette en had stiekem verwacht dat hij door een microfoontje zou omroepen waar het was. Ik heb hem bedankt en hij zei nog geïrriteerd iets van ‘you should open your ears the next time’ en toen ben ik maar hééél snel uitgestapt. Gelukkig wisten ze bij de eerste beste benzinepomp waar ik moest zijn, maar een klein stukje lopen. Daar aangekomen opnieuw een nummertje getrokken en een formulier ingevuld. Zij vroegen mij om mijn paspoort, mijn formulier, mijn kopie van mijn paspoort, mijn bewijs van dat ik genoeg geld had. Ik ben dus geen student, ik ben geen werknemer. Dus moet ik aantonen dat ik of al genoeg geld op mijn rekening heb óf dat ik een ander maandelijks inkomen heb. Gelukkig had ik op de papieren bij me van de Erasmusbeurs met daarop het contract en het bedrag. Naar wat gereken naar kronen vertelde ze mij dat dit niet genoeg was. Ik vertelde haar dat ik daarnaast ook studiefinanciering kreeg. Daar moest ik bewijs van hebben. Logisch natuurlijk. Toen ik vroeg hoe ik dat moest bewijzen: ‘yeah, I don’t know, how you think it is okay’. Ja daar heb ik wat aan. Als ze bij het kantoor al ‘I don’t know’ zeggen, wat dan? Dus ik vroeg haar, moet ik dan een printscreen maken ofzo? ‘Yes that is okay’. Ik kan het me niet voorstellen. Zo kunnen ze helemaal niet zien dat ik volgende maand, die maand daarop etc. ook geld krijg + de tekst erbij is in het Nederlands... Lijkt me ook niet zo officieel. Maar goed. Misschien dacht ze dat ik het over een spaarrekening had ofzo. Ohja, ik moest ook nog een pasfoto hebben. Ik dacht laten we dat dan meteen maar doen, maar ze vertelde mij dat er geen fotograaf in de buurt was en ik daarvoor toch echt naar de stad moest gaan, er zit wel één bij het treinstation. Ach, weet ik nu in elk geval wat ik moet doen. Toen ben ik maar weer terug naar Aarhus gegaan (met de bus), gelukkig was m’n kaartje nog (net) geldig. Na wat gegeten en gedronken te hebben (gelukkig had ik een voorraadje meegenomen omdat ik dacht dat ik ging toeren op de fiets) ben ik naar het treinstation gelopen en op zoek gegaan naar een fotograaf en een kaart van Aarhus. Gratis, kleine kaartjes van Aarhus hadden ze wel, maar helaas geen grote. Na even zoeken had ik een fotograaf (en een leuk overdekt winkelcentrum!) gevonden. Gelukkig konden ze daar meteen een foto maken. Dus die heb ik in the pocket. Bij de fotograaf in de buurt hadden ze een ‘Søstrene Grene’ met twee verdiepingen, ze hadden zelfs een eigen cafétje! Deze winkel zit ook in Groningen en heeft altijd leuke dingetjes. Hier dus ook (is volgens mij ook officieel Deens, dus niet zo gek), maar ik heb me kunnen bedwingen, geen kruiden, thee of hebbedingetjes gekocht (goed he!), maar een theedoek en een wc borstel haha, nuttig hé? Verder kwam ik een heleboel bekende en minder bekende winkeltjes tegen, maar ik kon helaas geen kaart vinden van Aarhus. Ik ben ook nog even langs de ‘Danske bank’ geweest. Je kan dus alleen een rekening openen met je CPR nummer, die ik nog niet heb (en wat ook nog wel even gaat duren). Jammerrr, ‘no other options, and since you are not a student here or employee I don’t know what your options are if you have a CPR number, you can come back then’. Dan maar weer geld wisselen. Ook in dit ‘valuta inwissel centrum’ namen ze mijn kaart helaas niet aan. Gelukkig had ik nog wat cash euro’s wat ze wel konden wisselen. Toen ik terugreed naar huis moest ik de heuvel op… Ik moet nodig aan mijn conditie gaan werken. Halverwege ben ik maar gaan lopen. Het scheelt dat de stad er mooi uitziet dus genoeg te zien om je heen! Op een gegeven moment besefte ik dat ik enigszins verdwaald was maar ik kwam gelukkig al een winkelcentrumpje tegen. Daar hadden ze ook geen kaart maar wisten ze me wel half uit te leggen waar ik ongeveer heen moest. Naar nog een stuk de bult op, (half gelopen uiteraard), kwam ik een winkeltje tegen van het rode kruis (ze hebben hier best veel tweedehands winkeltjes van het rode kruis, weet ik ook weer waar ik moet zijn!) heb ik toch maar toegegeven dat ik verdwaalt was en zij gingen helemaal een kaart tekenen van waar ik heen moest. Hartstikke lief. Gelukkig was ik er al bijna, als ik één straat verder was geweest had ik het alweer herkend. Wel grappig, in Nederland zou ik nog een beetje verder rondrijden en helemaal niet snel om hulp vragen. Hier moet je wel omdat je er zelf gewoon echt niet uit komt. Ja ja, zo dacht ik vanmorgen dat ik mijn CPR nummer wel ‘even ging fixen’ maar er toch een hoop papierwerk bij komt kijken. Gelukkig ben ik de eerste drie maanden sowieso legaal dus ik heb nog even tijd. Zo gek dit, dat ik nu een buitenlander ben. En als ik geen CPR nummer krijg ik straks ook ‘een illegale’ ben. Gelukkig gaan ze mij maandag verder helpen op de uni. 

02-05-2015
Vandaag was het erg mooi weer dus heb ik besloten om de route naar mijn nieuwe stage-adres te fietsen. Gelukkig was ik daar zo! Daarna ben ik door gegaan naar het strand. Wat een mooie stranden! Ik heb gewandeld over het strand, door het bos en later door de stad. Er was ook een feest in de stad. Allemaal mensen aan het bier, een markt, muziek en allerlei kraampjes waar ze worsten en ander vlees aan het grillen waren. Erg gezellig! De terugweg heb ik weer een heel stuk de bult op gelopen in plaats van gefietst haha. Maar ik vermaak me hier wel! Zie ook de foto’s!