Fietsie Foetsie

Zondag
M’n broertje is vandaag jarig! De eerste verjaardag waar ik niet bij ben. Ik mis het wel.
Nadat ik de moeder in dit huis vorige week koekjes had leren bakken ging ze mij nu leren dumplings te maken, MMMMMMMMmmmmm. Ze waren lekker! Eerst hebben we ze als lunch gegeten. Maar na een halve middag kleien, kleuren en in half Deens/Engels/NL verhaaltjes hebben voorgelezen aan hun zoontje had ik wel weer trek. Toen ik even op m’n kamer zat werd er op mijn deur geklopt: 'dinner ready!': nog meer dumplings! Luxe. Ze waren echt lekker. Thuis ga ik ze zeker maken!

Maandag
Welkom in de wondere wereld van bureaucratie
Waar je je eerder afvroeg wie je was, je hele tienertijd daaraan hebt gespendeerd, vraag je je nu af wat je bent.
Waar mensen je mogen weigeren om je gezondheid, waar mensen nog zo hun best voor je kunnen doen, maar helaas een slaaf zijn tot het papierwerk.

Vandaag mijn eerste stage dag! Ik heb er zin in! Op tijd opgestaan en vertrokken. Op weg naar het slot van mijn fiets. Huh? Slot van je fiets? Jup, vanmorgen lag mijn slot netjes naast waar mijn fiets gestaan moest hebben. Slot kapot. Het slot kapot is niet zo erg, maar dat je fiets weg is na één week Denemarken is zuur. GRRRRRRRRRRRRRRRR, ik kon het eerst niet geloven dus keek een beetje verdwaasd om me heen. Nee hij is echt weg. En m’n slot ligt er nog. Mijn ketting slot is niet doorgeknipt, maar een klein stukje van het metaal waarmee hij normaal vastgeklikt moet worden is eraf. Alsof ze het eraf hebben geslepen (wat theoretisch gezien niet kan als hij op slot zit). Toch lijkt het zo. Toen ik over m’n eerste woede heen was heb ik besloten om maar meteen door te lopen naar stage. Als ik stil moet zitten in de bus erger ik me helemaal een ongeluk. Bah. Onderweg maar het nummer van de verzekering bellen, je weet wel, zo’n nummer die O-VE-RAL in de wereld bereikbaar is en antwoord heeft op al uw vragen. Je raadt het al: Niet bereikbaar dus. Jammer. Dan maar thuis uitzoeken. Aangekomen op de campus is het zoeken naar het juiste gebouw. Gelukkig heb ik die snel gevonden en ook het kantoor van de meneer waar ik moet zijn. Hij ziet me al enigszins verdwaald rondlopen en komt er meteen aan en stelt zich voor. Na eerst even gezeten te hebben vraagt hij wat voor vervoer ik normaal gesproken heb. Ehm.. jahaaaa… Normaal gesproken een fiets maar vanmorgen stond ie er niet meer… Hij reageerde behulpzaam en stelde voor om nogmaals de verzekering te bellen. Ook ging hij meteen op zoek naar het Engels formulier hoe ik aangifte kan doen. Na een paar nummers van de verzekering geprobeerd te hebben heb ik raak. ‘Maar mevrouw, u fiets is gestolen. Maar u hebt uw bankpasjes en zo nog wel?’ ‘Ja mevrouw, die heb ik nog wel’ ‘dan moet u online een formulier invullen, ik kan u niet verder helpen’ Bedankt! Dit helpt me inderdaad uit de brand. Maar goed, geen tijd om te treuren want ik kreeg een toer door het gebouw. De labs zitten op een andere verdieping dan de kantoren en de bekende geur die bij de fruitvliegen horen komt me tegemoet (gelukkig, hoef ik niet met m’n computer in het lab te zitten). En daarna door naar het bureau waar men buitenlandse mensen helpt. Ze wil voor mij een ‘letter of acceptance’ van de universiteit schrijven, ik heb hem nu al binnen. Erg fijn. Maar helaas is het nog steeds niet duidelijk of ik nu student, werknemer of zelfstandige ben. En, misschien nog wel belangrijker: wie betaalt het eigenlijk als er iets mis gaat in het lab? Gelukkig heb ik al een handtekening van de uni dat zij eigenlijk verzekerd voor mij moeten zijn. Al is het normaal zo dat als je student bent je niet echt recht hebt op een verzekering (hier ten minste). Waarschijnlijk ben ik door mijn eigen school ook deels verzekerd. Ben ik dan een werknemer? Ehm… Nee. Bij het ophalen van de sleutel van ‘mijn’ (en iemand anders) kantoortje wordt ik wel werknemer genoemd. Ik weet het ook niet meer. Gelukkig is mijn begeleider erg aardig en denkt hardop mee wat ik het beste kan doen ten aanzien van mijn residence permit en mijn gestolen fiets. In deze groep hebben ze nog geen ervaring met studenten van het HBO uit NL. Dat betekent dat ik veel zelf mag aangeven, dat vind ik een groot voordeel. We weten namelijk beide niet wat we van elkaar kunnen/mogen verwachten. Na wat gehoord te hebben over hun onderzoek en wat gelezen te hebben heb ik al wat ideeën. Morgen om 11uur heb ik een meeting en krijg ik meer te horen. Het onderwerp klinkt in elk geval leuk! Toen ik vrij was ben ik meteen langs de fietsenzaak gelopen waar ik het slot en mijn fiets heb gekocht. Dit hebben ze nog nooit eerder gezien. Dat het slot op die manier kapot kan zijn, ze snapten er niets van. Ik krijg onmiddellijk een nieuw slot, nog zonder mijn bonnetje te laten zien en de man gaat bellen met de leverancier. Geen gehoor maar hij gaat mij op de hoogte houden. Helaas denkt hij niet dat ik iets terug kan krijgen van de ‘sloten leverancier’. Hoogstwaarschijnlijk dus geen geld terug maar toch ben ik nieuwsgierig wat ze te horen krijgen. Ik laat mijn emailadres achter maar mag morgen of overmorgen ook gewoon even langslopen en informeren. Vanmiddag maar even met de verzekering gebeld, helaas krijg ik geen geld voor mijn fiets terug. Maar wel blijkt dat ik niet helemaal juist verzekerd ben (zo heb ik nu niets aan mijn NL pakket die ik ook nog heb…). En dat terwijl ik toch echt gecheckt heb van te voren (alleen dan niet voor een fiets)! Ik begin me een beetje dom te voelen, eerst dat residence permit en nu dit. Maar goed, beter dat ik er nu achter kom dan als er echt wat aan de hand is. Kan je toch beter je fiets kwijt hebben dan dat er andere dingen gebeuren. ‘Blijft u wel verzekerd bij de NL zorgverzekering?’ ‘geen idee. Officieel mag je max 6maanden binnen de EU in het buitenland verzekerd zijn, omdat ik nog niet weet of ik 6 maanden of langer weg ga is dit een beetje kast-muur geval’. Nog iets waar ik toch echt achter aan moet, maar gewoon geen idee heb waar ik dat dan moet vragen als zelfs mijn eigen zorgverzekering het niet weet. Ook schiet me opeens te binnen: ‘als ik mij uitschrijf in NL, is dit dan wel een reisverzekering? Want dan woon ik officieel niet in NL maar woon ik in Denemarken… dan ben ik niet op reis.’ Haar advies: niet uitschrijven. En in Denemarken geen werknemer maar student worden. Ehm… Ja, dat werknemer/student/zelfstandig inkomen ding wordt alleen maar verwarrender haha. Net ook maar even de gemeente Groningen gemaild of ik nu moet uitschrijven of niet.
De mevrouw van de verzekering was erg aardig, ze legde mij allerlei dingen uit, ook dingen die niet over verzekeringen gingen, en bij mij schoten steeds nieuwe vragen te binnen omdat ik nu echt dat ‘nare onderbuik gevoel’ krijg dat er straks ECHT iets gebeurd en ik flink de bok ben omdat ik iets niet goed heb gelezen. AAARRRGGGHHHH. Na drie kwartier (!!!!) van alles doorgesproken te hebben met de verzekering hangen we eindelijk op. GELUKKIG had van het weekend zo’n internationale prepaid simkaart gekocht, dus kost het me geen fortuin.
Ik werd vorige week eindelijk wat minder gestrest, ik besefte me dat alles wat er fout kan gaan heeft met geld te maken, en dat is eigenlijk niet zo erg. Maar nu met al die regeltjes en dingen ben je bang voor dingen die je nog niet weet. Waarvan je niet verwacht dat ze fout kunnen gaan. En ook al wil ik niet materialistisch zijn: als je fiets wordt gestolen is dat toch echt flink balen! Nouja, het belangrijkste: mijn begeleiders op stage lijken me aardig en het huisje hier bevalt nog steeds goed. Dat van die fiets kom ik wel uit. Het is balen, maar het is niet anders.
Toen ik thuis mijn mailbox bekeek zat die al vol van documenten van de universiteit met checklisten voor buitenlanders. Dat is iets waar ik aan heb! Zo moet je dus blijkbaar een licentie aanvragen voor internet… Zo raar. Vanavond ook geprobeerd online aangifte te doen. Helaas is het dan blijkbaar noodzakelijk om je Deense verzekeringsmaatschappij daarbij te vermelden die ik, uiteraard, (nog) niet heb. Ik kan mijn fiets dus helaas niet als gestolen opgeven. Als ik tijd heb van de week ga ik er wel even langs. Als mijn gestolen fiets het ergste is van de reis teken ik ervoor. Voor de rest is het hier nog steeds hartstikke leuk ;)