Eerste week stage

De eerste week stage is alweer voorbij! Dus hier weer een update! :)

BUSJE KOMT ZO
Dinsdag ging ik met de bus naar de universiteit. De eerste keer met de bus naar de uni. Uiteraard ben ik uitstekend voorbereid en weet ik precies hoe ik mijn kaartje moet kopen, ik ben ten slotte al eens eerder met de bus in Denemarken geweest. Toen ik de busschauffeur netjes en zelfverzekerd om een ‘2 zone kaartje van 20 kroon’ vroeg wees hij naar achter: in deze bussen staan er kaartautomaatjes waar je muntjes in kan gooien. Maar dat kan ik wel. Ik weet namelijk precies wat ik moet hebben. Dan krijg ik de keus op de machine: ‘Foksen’ of ‘børn’. Ehm… Is dat een plaats ofzo? Een andere meneer helpt me verder en zegt dat ik ‘foksen’ moet hebben. Eenmaal thuis kom ik erachter dat dit ‘volwassen’ of ‘kind’ betekent. Hmmm. Maar goed, een andere vrouw ziet me even later verward kijken naar alle bushaltes die voorbij komen. Dan kan je wel netjes je papiertje met de juiste halte bij je hebben; hoe ze het uitspreken is totaal anders. De mevrouw vraagt of ik naar de Universiteit moet en zegt me dat ik er dan HIER uit moet en haar achterna moet rennen want aan de overkant is de bus al gearriveerd waarop we moeten overstappen. Ik volg haar gehoorzaam en na wat ge-ren hebben we de bus gehaald. Ze blijkt uit Ijsland te komen en zag me verward (hoe kan het ook anders) voor me uit staren. Eenmaal uitgestapt uit de 2e bus zegt ze: ‘hier is het’. Ik herken het gebouw niet. En dat blijkt te kloppen: ze hebben hier heel veel universiteitsgebouwen maar dit is niet het juiste gebouw. Gelukkig is ze erg vriendelijk en helpt ze me uitzoeken waar het wel is. Voor mijn gevoel een totaal andere kant op dan ze aangeeft maar braaf volg ik haar aanwijzingen op: en ja hoor. Ze had gelijk. Gelukkig was het niet zover lopen. De volgende dag had ik wat problemen met het vinden van mijn overstap. Terwijl ik naar de ‘overstap halte’ toe liep kwam opeens de universiteit al in zicht. Scheelt weer. Ik moet bekennen dat dit niet de laatste keer is dat ik mijn overstap ‘gemist’ heb...

Universiteit&taart
Mijn dagen op de uni bestaan nu vooral uit inlezen en uitzoeken wat de mogelijkheden zijn binnen de universiteit. Ook ontmoet ik veel mensen. Ook al ben ik regelmatig verhuisd: ik moet bekennen dat ik nieuwe mensen ontmoeten nog steeds spannend vind. Van te voren denk ik er eigenlijk niet echt over na. Maar dan zit ik Nota bene in Denemarken voor een buitenlandse stage, iets wat ik vrij gedurfd vind van mezelf, ik kan nog steeds een knalrood hoofd krijgen als men zich voorstelt en me uithoort wat ik hier ga doen en waar ik vandaan kom. Ik word er nog steeds een beetje zenuwachtig van. Haha. Nergens voor nodig natuurlijk. Dat weet ik wel. Ach, misschien gaat het wel over. This gewoon even wennen aan allemaal nieuwe mensen.
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst op het vliegenlab gestaan. Ik mocht gaan oefenen om het onderscheid te maken tussen de mannetjes en de vrouwtjes. Dus heeft u vragen over uw fruitvlieg? Ik zoek ze zo voor u uit ;) Donderdag hadden we Tiramisu gemaakt door een Italiaan. En blijkbaar heeft de groep de traditie om vrijdags bij de eerste pauze vers gebakken broodjes mee te nemen en samen te eten. Erg lekker en gezellig. Die middag hadden we (opnieuw) taart omdat iemand jarig was. Wat me opvalt is dat men hier wel van één ( of 2 of 3..) stukje(s) taart houdt. De Tiramisu werd zonder gene 1 of 2 of 3 keer opgeschept… Dit keer hebben we drie verschillende taarten (waarvan twee zelfgemaakt) en natuurlijk moet je dan van alles wat geproefd hebben. En dan niet een klein stukje, neeeeee, dat moet je goed proeven. En als één van die drie lekker is dan pak je toch gewoon nog een stukje? Nee, misschien een beetje overdreven, niet iedereen deed dat maar het viel me wel op dat ze hier, als ze zin hebben in nog een stukje taart, gewoon nog een stukje pakken zonder schaamte (ik moet daarbij wel vermelden dat ik er ook echt meer dan genoeg taart was). In Nederland zou je dat toch niet zomaar doen denk ik: ook niet als de hele tafel vol staat met taart. Mijn ervaring is dat men bij het eerste stukje taart al erg bescheiden maar watertandend afwacht op het stukje. Maar ik moet zeggen: die Deense cultuur bevalt me wel.

Fiets
Vrijdags zitten we broodjes te eten en komen we weer op het onderwerp: vervoer. Uiteindelijk wordt mij ook gevraagd hoe ik mezelf vervoer en wat makkelijk is. Tja, de fiets. Ze vinden het erg sneu voor me dat mijn fiets is gestolen en ondernemen direct actie. Even later vertelt de vrouw waarmee ik in het lab werk dat een andere groep misschien nog wel een fiets heeft. Ze vraagt me met haar mee te lopen naar de professor. Helaas weet zij dat nu niet. Maar de vrouw geeft niet op en vraagt me om mee te gaan naar een andere groep. JEEEEEJ, zij hebben een fiets! Niemand gebruikt hem op dit moment. Maar ik kan me zo voorstellen dat ze de fiets liever niet uitlenen aan iemand wiens fiets net gestolen is. Gelukkig is het geen probleem en mag ik hem zolang houden tot iemand van die groep zelf hem nodig is. Maar ze verwachten dat ik hem kan gebruiken tot het einde van de stage. Jippie! Scheelt me weer een fiets kopen. Wel vertellen ze me dat de fiets waarschijnlijk wat onderhoud nodig heeft. Ik vind het erg vriendelijk van de mensen hier dat ze zo mee denken. En niet alleen mee denken, ze gaan er gewoon uit zichzelf achteraan. Ze voelen zich echt verantwoordelijk voor je. Dat is soms ongemakkelijk want ze hoeven gewoon echt niet zoveel moeite voor mij te doen, maar soms ook handig, omdat ik zulk soort dingen niet uit mezelf zou vragen. Ik beloof ze dat ik de fiets zal onderhouden en ik heb hem dan ook diezelfde dag naar de fietsenmaker gebracht.
‘Ja, de fiets is niet zo kapot dat je er niet op kan rijden ofzo, maar gewoon een beetje oud. Zo doet de terugtraprem het wel maar de handrem niet, en zal ik graag een vast slot willen’. ‘The bike just needs a bit of love’. Yes, dat is het. Dus dit weekend krijgt de fiets een Spa treatment. Verder hebben ze van de leverancier gehoord dat er niet meer klachten binnen zijn gekomen over mijn vorige, kapotte slot. Maar de leverancier heeft wel gezegd het te gaan onderzoeken.

Schoenen uit de supermarkt
Doordat ik afgelopen dinsdag helemaal verregend thuis ben aangekomen waren mijn schoenen de hele week nog nat. Vlak voordat ik naar Denemarken vertrok heb ik nog snel laarsjes gekocht. Ik ben nu dus gedwongen om die laarsjes aan te doen. Gelukkig maar dat ik wat gekocht heb. Maar de laarzen hebben kleine hakjes. Optimist dat ik was dacht ik dat ik daar met een gerust hart op kon lopen. Het kán ook wel, maar als je de eerste week telkens de hele gang door moet lopen waar heel veel kantoortjes zitten en het vrij stil is, op je hakken die iets meer lawaai maken dan je had verwacht valt het een beetje tegen. Vooral als de vloer een beetje glad is. Dus ik van het weekend op zoek naar platte schoenen. De éne winkel had mijn maat niet, de andere winkel had alleen de linker schoen in mijn maat (ja écht, de rechter was niet meer te vinden ) en de andere was te fancy (lees: duur). Uiteindelijk moest ik voor iets anders bij de supermarkt zijn: en laten ze daar nou net schoenen verkopen haha. Ga je stad en land af voor een paar simpele schoenen vind je ze in de supermarkt. En dat terwijl de supermarkten hier, op het ecologische schap na, nou niet bepaalt zo uitgebreid zijn als in Nederland.

Thanks voor het lezen! Volgende week komt er vast weer een nieuwe update ;)